‘De Rode Poort’ een bijzonder site bij de Garagesale.

‘De Rode Poort’ is meer dan een verkoopslocatie tijdens de garagesale, het is een stukje historisch industrieel erfgoed en we vroegen aan kunstenaar Jarm Depuydt, wienst vaste stek dit is, om eens een artikel te schrijven over de historiek van de site en over hoe hij de garagesale ervaart:

“De Rode Poort’ in de Schouwvegersstraat geeft uit op het oudste deel (rond 1840) van een 19de-eeuws fabriekscomplex waartoe ook zowat de hele noordelijke straatgevel behoorde. Wanneer er een Garage Sale doorgaat kan je er gegarandeerd aan graaicultuur doen. Zolang de voorraad strekt, uiteraard, en je niet vies bent van oud stof. Dat was zo bij de eerste uitgave door buurtvereniging vzw De Papegay met lierstukken uit de lokale kleinindustrie, historisch smederij- en ander ambachtsmateriaal, een luster uit het Interbellum, geëmailleerde keuken- en tuinitems uit de fifties, Nieuwe Zakelijkheidkrukken, seventies elpees, eighties illustratieboeken voor de ‘schoolgaande’ jeugd, strips en jonger materiaal als cd en dvd. En ook prullaria, van ‘boven en van onder de toonbank’. Bijna allemaal hebben ze een verhaal, zoniet een kortverhaal. Veel is ooit gebruikt in gebouwen van de Schouwvegerstraat door de hels hamerende smeden, de leerjongens van smidse en gieterij, beeldhouwers en studenten van Sint – Lucas, musici, ketellappers en stovenmakers die ook schouwvegers waren en feestvierders in het illegale druppelkot naast de Rode Poort of uit volle borst de Internationale zongen aan de feestzaal op de hoek met de Oude Houtlei, waarvan de naam nu hoort bij de voormalige Franciscanerkerk op dezelfde lei. ‘Wonder boven wonder’ naast het Poortackere klooster keek de zaal op de plaats waar de Christelijke Vakbond is opgericht in de Holstraat. Twee beelden van de verdwenen kapel-feestzaal hiervan, voorstellende Gabriël, die de Blijde Boodschap brengt aan Maria (sic), waren ook present in de Rode Poort. Een zekere Simon kocht ze uiteindelijk, geen farizeeër.

Van hetzelfde laken een broek bij editie 2. De korte hamerkoevoet in grootgewicht smeedstaal, model eind 18 e. eeuw, specifiek om smeedijzeren spijkers uit te trekken na een klop erop, lag naast 19de-eeuws voordeurbeslag en een quasi manshoog gietijzeren kerkhofkruis, grote langsschaven in beuk en notelaar van rond WO I en idem anni koper- en loodvijlen, zwarte email atelierlampen van voor WO II en een pendulum van net na, een nooit gebruikte spierwitte kaasstolp in de vorm van een flink stuk Leerdammer-alike gatenkaas met een muis als handvat, geschonken op een huwelijk op V- dag 8 mei 1948, een geëmailleerd reklameplakkaat van Castrol (Emaillerie Belge, Brussel) anno 1957 met 5 liter olievat erbij, email van een paar jaar jonger over stoutbier van de eertijdse, Gentse Brouwerij Facon op de Eedverbondkaai, een caketrommel van Expo Brussel ’58, design met de allures van het Sydney Opera in combinatie met een laatmiddeleeuwse vizierhelm, en een uitvergroot eenvoudig roemerglas waarin een vroegere wijnhandelaar uit de buurt de ontkurkte stopsels deponeerde, met er naast een seventies Michelinfiets met opschriften “Blitz Buzzard” en veel opkuis. Een Eddy Wally lp met affiche, voorts Poolse lp’s en een op een cameralens-tas gelijkende kunstlederen cylinder met opdruk in het cyrillisch waarin 3 minutieus passende flessen voor 3 verschillende wodka’s steken, naar verluidt van een Russische officier gezien de gouden letters en de datchkakwaliteit van de aluminium flesdopsels met diepdruk. Beide ‘way back’ van achter het IJzeren Gordijn. De 2 totaal verschillende Tomado-rekjes en melkkrukjes waren gegeerd. Uit het Verre Oosten van de hippies had je een koperen bowlkelk met binnenin een minutieus gegraveerde pauw, verder een Thaise stangenpop en een mythisch schaakspel met intrigerende fantasie stukken, ook schuitkeramiek voor mini-cactusjes, zelfs sterker, stekwerk van boerenhortensia. Twee buren gaven uitleg. En er was ook individuele kunst : een verfschets op unalit “Dove, Duif”, de beelden “De Vrucht”, in lood en keramiek, en ” Thera, schimlevend.”, waarop geënte mossen van het Griekse vulkaaneiland Santorini de waasachtige, zachte kleur bepalen naargelang regen of droogte. Een Gentse Schotse dacht aan Anselm Kiefer en vroeg naar een volgende culturele paradijszak met weer intrigerend old stuff. Van Gentse Rode Pelikaankoffiekopjes tot een rapier. Gebeiteld beloofd ! [tekst: Jarm Depuydt]